Nothing like family

Zo, toe aan de volgende update alweer. Jongen, wat gaat de tijd ongelofelijk snel zeg. Ik zit hier inmiddels alweer meer dan 3 maanden en het einde van mijn stage is in zicht. Eens kijken of ik tijdens het schrijven hiervan me toch nog veel kan herinneren sinds de laatste blog.

Stage gaat prima. Ik zit nu in mijn twaalfde week en ik doe min of meer hetzelfde als wat ik in de vorige blog beschreven heb. Mijn baas was weg, wat toch wat relaxter is moet ik zeggen. Ze is hartstikke aardig, maar als de baas weg is dan voel je je toch wat lekkerder. Heel erg druk geweest met het uit de brand helpen van anderen en weinig tijd gehad om aan mijn stage opdracht te zitten. Ik ben er wel mee begonnen, alleen is het nogal lasting. Ik ben vooraal veel tijd kwijt met breinbreken over hoe ik het het beste kan aanpakken. Zij wilt dit onderzoek dus heel specifiek hebben, wat ik heel goed kan begrijpen. Alleen is het zo dat deze vragenlijst (noem het gerust een geschreven interview) ook afgenomen moet worden bij gidsen die niet in Kaapstad zijn. Die voorlopig nog de komende twee maanden niet terug gaan komen. De vragen, en dus ook de antwoorden, moeten zo specifiek mogelijk zijn, maar als een gids het formulier op eigen houtje invult, dan kan ik heel moeilijk doorvragen op de antwoorden die hij geeft. Aangezien ik er niet bij ben dan. Dat maakt deze opdracht vooral lastig. Als ik daar doorheen ben dan is het goed te doen allemaal. Ik ben inmiddels verder gekomen en ben tot de conclusie gekomen dat het wel wat tijd in beslag gaat nemen. Zaak om er keihard aan te werken en te zorgen dat er iets leuks uit rolt.

Verder heb ik een drukke maar o zo leuke maand achter de rug. Eens kijken hoe ver ik kan komen.

De doordeweekse dagen zijn eigenlijk het rustigste. Ik werk van 9 tot 5 en als ik thuis kom ben ik redelijk uitgeput. Vaak is het dan ook tijd om met Ditta te skypen, die nog altijd in het verre Nederland zit. Skype maakt de afstand ZOVEEL kleiner, alleen niet klein genoeg natuurlijk. Nog 8 weken wachten en dan kan ik haar hier eindelijk ophalen van het vliegveld. Iets waar ik heeeeeeeeeeeeeel erg naar uitkijk!

Op de dinsdagen voetbal ik met het team van 4Exchange. De competitie is begonnen en we hebben er nu twee van de twee gewonnen. Echt heel lekker om wekelijks een balletje te trappen met een stel gasten. Op donderdag eet ik vaak een hapje met Bas in Blouberg. Ik ben alleen bang dat nu de herfst toch echt een feit is, we onszelf naar binnen moeten verplaatsen om zo niet te bevriezen. De vrijdagen ben ik dus vrij en die vul ik vaak in met een dag surfen. Ik moet er alleen nu echt aan gaan geloven dat ik de vrijdag nu moet gaan gebruiken waarvoor hij aanvankelijk bedoeld was: werken aan mijn stageopdracht. Vanaf morgen is het uit met de pret en zal ik mijn verantwoordelijkheid moeten nemen. Een knop die ik om moet zetten, maar een noodzakelijke, want ik wil alles af hebben voordat Ditta hier komt.

Het eerste weekend na mijn laatste blog was redelijk saai. Het was een lang weekend, omdat er heel veel feestdagen in de maand april zitten. Iedereen was weg en ik heb eigenlijk hoofzakelijk gechillt. Wat natuurlijk ook niet onbelangrijk is.

Die woensdag ben ik met een viertal huisgenoten naar een concert van John Newman geweest. Heel erg vet, maar het werd een latertje terwijl er de volgende dag gewoon weer gewerkt moest worden. Bikkelmomentje dus. Die dag ben ik gaan stappen met Jason, mijn achttien jarige huisgenoot, een vriend van hem en een andere huisgenoot. We gingen naar een tent waar de gemiddelde leeftijd 18 jaar was. Wel een leuke avond gehad en ik kon heerlijk uitslapen.
Het weekend daarna kwamen mijn ouders gezellig langs. Het was Koningsdag en ook hier werd dat door de Nederlanders gevierd. Ik besloot om het die dag rustig aan te doen, omdat pa en ma s’avonds zouden landen. Die hebben, reislustig als ze zijn, zelf eerst even half afrika bezocht om vervolgens neer te strijken in het prachtige Kaapstad. Ook hier keek ik echt naar uit. Heel leuk om mensen die dicht bij je staan te zien na drie maanden! Die avond heb ik ze opgehaald van het vliegveld en zijn we wat gaan eten in een restaurant in de stad. Het duurde maar en het duurde maar voordat we in de stad waren, waardoor we pas om 10 uur aan tafel zaten. Ach, can’t blame them. Ze worden ook een dagje ouder haha. Dag erna zijn we naar het strand geweest en de tafelberg op gegaan. Tussendoor lekker wezen lunchen en natuurlijk heel veel bijgepraat. Die avond weer lekker wat gegeten en lekker het mandje in.
De dag erna hebben we een klein roadtripje gemaakt. Dezelfde die ik helemaal aan het begin met Bas heb gedaan. Heel erg mooi en geluk gehad met het weer. Geluncht in Hout Bay, waarna paps en mams vertrokken om hun reis langs de Garden Route te beginnen.

Weekend erna ben ik met huisgenoot James naar Durban gevlogen. Hij komt hier vandaan en moest hierheen vanwege de 80ste verjaardag van zijn oma. Hij vroeg of ik mee ging en ik dacht waarom niet? Zo zaten we om 6 uur sochtends in het vliegtuig naar Durban. Aangekomen werd ik verwelkomt met een heel uitgebreid lekker ontbijt door zijn ouders. We hadden die nacht doorgehaald, dus die dag even bijgeslapen en gechillt op het strand. De dag erna was het ook een stranddagje, waarna we naar een Indiaans restaurant zijn geweest om te lunchen. Die avond naar de verjaardag van zijn oma, om vervolgens af te sluiten in een club waar we ons tot in de vroege uurtjes prima vermaakt hebben. De volgende dag (3 uur later) vroeg opgestaan om naar Ushaka te gaan. Dit is een waterpark waar ook dolfijnenshows zijn en je kon er snorkelen met haaien. Dit alles gedaan en ons wederom (james, broertje, vriendin van broertje en ik) gedragen als kleine kinderen, wat het altijd drie keer leuker maakt. Die avond bios gepakt (omgerekend 3 euro p.p!) om de dag erna heeeeeel chill aan te doen. Wederom strand gepakt en die avond terug gevlogen naar Kaapstad.

Onwijs leuke maand dus en het is alweer een week geleden dat ik naar Durban vloog. Ik kan me niet herinnneren dat ik ergens ben geweest waar de tijd zo snel ging. Ik begin bijna te denken dat ze hier massaal met moedertje tijd aan het sjoemelen zijn.

Ach, het is ook een positief iets. Het betekent dat ik het prima naar mijn zin heb en dat de dag dat Ditta aankomt, steeds dichterbij komt!!

Hij is iets langer geworden dan ik dacht en gepland had, maar er gebeurd ook zoveel steeds. Ik weet zeker dat ik nog dingen ben vergeten, maar daar kom ik de volgende keer wel op terug als ze me te binnen schieten.

Cheeeeeeeeeeerrsss!!!!