Ditta's First Impressions

21 lange weken heb ik toegeleefd naar dit moment. Eindelijk was het daar, ik stond op Schiphol en over 24 uur zou ik David weer kunnen zien en omhelzen en zouden we een top reis gaan maken samen. Snel mijn koffer afgegeven en nog even wat gedronken met de familie. Na afscheid te hebben genomen van iedereen ging ik snel in de rij van de douane staan. Na de laatste zwaai liep ik alleen door Schiphol heen. Moest toch even gaan zitten want de zenuwen werden niet normaal erg en mijn hele lichaam trilde. Voor de mensen die het nog niet wisten, ik heb nog nooit alleen gevlogen en het langste dat ik ooit in een vliegtuig gezeten had was 4 uur … Gelukkig kon ik na een niet al te lange tijd naar de gate en het vliegtuig in. Toen het vliegtuig eenmaal in de lucht hing gingen de zenuwen weg en zag ik in dat ik mijzelf voor niks weken gek had lopen maken. Dit was geweldig, lekker filmpje kijken, lekker eten, was allemaal zo slecht nog niet !
De eerste vlucht ging eigenlijk zo voorbij, voor ik het wist liep ik alweer op Dubai. David had allemaal spook verhalen verteld, en ook op zijn blog gezet, dat Dubai onwijs groot was etc. Hierdoor dacht ik dat ik alles nooit zou kunnen vinden, gelukkig vond ik het allemaal meevallen. Het werd allemaal super goed aangegeven en in bijna 4 uur tijd was ik ruim op tijd bij de gate (laten we zeggen dat ik 3 uur van te voren bij mijn gate stond..waarna ik maar weer ben gaan rondlopen). Deze vlucht vond ik alleen een beetje tegenvallen in het begin, ik kreeg zodra ik zat pijn in mijn benen, de vrouw naast me gaf mij totaal geen ruimte om goed te kunnen zitten en er zat een man die continu vreselijk hard om zijn film aan het lachen was (waar ik de eerste 10 keer onwijs van schrok). Maar na de eerste maaltijd viel ik toch in slaap en viel het allemaal reuze mee.
En daar was ik dan, geland op het vliegveld van Kaapstad .. binnen nu en een uur zou ik David zien! Van te voren had hij mij gezegd dat de paspoort controles nogal lang konden duren en ik daarom meteen het vliegtuig uit moest gaan om vooraan in de rij te staan. Zo gezegd, zo gedaan. Zodra ik mijn riem in het vliegtuig af mocht doen stond ik op, rugtas om en in de houding om weg te sprinten. Als een malle liep ik door het vliegveld heen, niet wetende dat David mij van achter glas al kon zien .. zal er vast erg charmant uitgezien hebben. Maar het werkte wel, ik stond redelijk vooraan! Moet wel zeggen dat ik ze niet heel langzaam vond werken .. Toen ik aan de beurt was deed de mevrouw niet zo aardig. Ik moest van alles verantwoorden, van alles laten zien .. en als klap op de vuurpijl kon ik haar totaal niet verstaan. Ik dacht serieus dat zij half in het afrikaans aan het praten was en was zelfs een beetje pissig aan het worden. Toch de stempel gekregen en ik mocht verder, later bleek dat het gewoon engels was en ik haar gewoon niet verstond. Want wat praten de mensen hier binnensmond…en snel… en met een raar accent … Oke dat wordt nog wennen voor mij. Nou, snel door naar de bagage band en even naar het toilet om mijn haar te doen (nog steeds niet wetende dat David mij allang gezien had en die vreselijke knot op mijn hoofd dus ook … ). Toen snel de koffer (met pijn en moeite) van de band geplukt en OP NAAR DAVID! Ik zag een hoop mensen achter het glas staan maar David zag ik als eerste (Ik zou het graag willen wijden aan de chemie tussen David en mij, zoals in een romantisch boek, maar waarschijnlijk kwam het gewoon omdat hij de langste was … ). Heel raar om elkaar na vijf maanden weer te zien, maar ook meteen heel vertrouwd.
In de auto werd ik meteen geconfronteerd met de eerste township. Heel bizar, het leek precies op de fotos in mijn aardrijkskunde boeken maar nu echt, bizar … Een groepje kleine kindjes die bij elkaar een beetje met de grond aan het spelen waren, miljoenen waslijntjes met kleding… maar al snel werden de gebouwen beter en reden we Kaapstad binnen. Je ziet meteen een groot contrast tussen arm en rijk. Dikke BMW’s, rangerovers, maar bij elk stoplicht iemand die aan het bedelen is. David leek er al erg aan gewend (wat logisch is na vijf maanden) maar ik vond het allemaal heel indrukwekkend en zou ze allemaal wel geld of eten willen geven, wat helaas niet kan. Ook het feit dat ze, ongewild, op je auto gaan ‘ passen’ en hiervoor geld, maar nog veel liever eten, willen hebben. Ze bedenken allemaal een manier om de dag door te komen, een manier om te overleven. Natuurlijk heb je dat in Nederland ook wel, maar het contrast hier lijkt vele malen groter.
De eerste dagen vlogen om. David moest zijn laatste dagen stage afmaken en dus was alleen de avond over. Leuke restaurantjes en plaatsjes waar je kunt eten (zelfs dit contrast is groot, net een verhaal typen over bedelende mensen en meteen daarna overgaan op de ‘leuke restaurantjes’ waar we zijn gaan eten.. ) Nu zijn we alweer drie dagen onderweg met de auto, op onze eigen tour. Super leuk en mooi. We hebben nu al geweldige dingen gezien en meegemaakt. Vandaag zijn we in de ochtend op Safari geweest. Dit was voor mij de eerste keer en het was geweldig. Al die mooie beesten en al die minder mooie beesten die zo een grote rol vervullen in het park (en in het wild). We kwamen heel dichtbij de giraffen, leeuwen en neushorens, maar ook zebra’s, struisvogels ennnn de buffalo’s !

Ik ben nu bijna een week hier en we hebben nog even te gaan. Maar al zoveel moois gezien en al zoveel meegemaakt. Bijna teveel om te bevatten maar gelukkig .. hebben we de foto’s nog !